سنجش بازده غیر عادی سهام در شرایط وقفه معاملاتی

پس از مقالات بیور[1] (1968)،  بال و براون[2] (1968) و فاما، فیشر، جنسن و رل[3] (1969)، روش شناسی رویدادی در امورمالی و حسابداری به نحو گسترده‌ای استفاده می‌شود ]7،9 و 14[. کانون این روش در سنجش عملکرد غیرعادی دارایی مالی در حول و حوش رویدادی خاص است. گرچه روش شناسی رویدادی برای آزمون تئوری‌های مالی و در پژوهش های تجربی در حسابداری استفاده می‌شود، اما کاربرد آن در بازار‌های کوچک سرمایه که ویژگی شان وجود سهام با قابلیت معاملاتی پایین است، با محدودیت‌هایی همراه است. در بورس‌های کوچک (از جمله بورس اوراق بهادار تهران) داده‌های روزانه قیمت به طور پیوسته برای بسیاری از سهام وجود ندارد. این امر موجب شده تا به کارگیری روش استاندارد پژوهش رویدادی با محدودیت همراه باشد؛ به طوری که نتایج به طور گسترده‌ای تحت تاثیر این محدودیت قرار می‌گیرد. در این مقاله، ابتدا راه‌های کاهش آثار محدودیت ناشی از حجم پایین معاملات در بورس‌های کوچک، به ویژه روش دادوستد تا دادوستد معرفی می‌شود. سپس وضعیت معاملاتی بورس تهران از ابتدای سال 1380 تا خردادماه 1389 تحلیل می‌گردد. در انتها، نتایج اعمال این روش در برآورد الگوی بازار، با نتایج کاربرد روش بازده تجمیعی برای دادهای واقعی در دوره مذکور مقایسه می‌گردد. نتایج نشان می‌دهد قدرت تشریح الگوی بازار تحت روش دادوستد تا دادوستد برای سهام کم گردش و متوسط (که مجموعاً بیشتر سهام را تشکیل می‌دهد) بالاتر است. [1] Beaver [2] Ball & Brown [3] Fama, Fisher, Jensen and Roll